Wanneer je werkt met Huiselijk Geweld herken je dit gevoel ongetwijfeld. Klopt het wel wat je cliënt je verteld? Het is heftig, het gaat soms om bizarre dingen, hij of zij voelt zichzelf misschien wel heel erg slachtoffer. Wanneer je daarna met de partner of het gezinslid in kwestie in gesprek raakt, wordt je beeld van de situatie misschien nog wel meer vertroebeld… Dan ga je je toch afvragen, wat is nu de waarheid? Die drang naar waarheidsvinding probeer ik zo veel mogelijk los te laten. Wil je weten waarom? Lees dan deze week weer mee…

De eerste reden dat ik niet op zoek ga naar de waarheid is dat ik neutraliteit en objectiviteit heel belangrijk vind. Huiselijk Geweld als gespreksonderwerp met cliënten leent zich bij uitstek voor het verstrikt raken in een machtsstrijd. Tussen de betrokkenen speelt zich immers een machtsstrijd af die zij beiden aan het verliezen zijn.

Gevolg: de cliënten proberen jou aan hun kant te krijgen. Dat doen zij niet per definitie met kwade opzet. Iemand die het slachtoffer is van een zwaar gestoord persoon, zal er alles aan gelegen zijn om hulp te krijgen en jou daarvan te overtuigen. Maar de andere kant zal trachten ditzelfde te doen, maar dan met heel andere motivaties. Neutraliteit en objectiviteit in een gesprek met beiden kan één manier zijn om het patroon van Huiselijk Geweld niet in de spreek- of huiskamer te verergeren.

De tweede reden dat ik niet op zoek ga naar de waarheid is dat het simpelweg niet mogelijk is om dé waarheid vast te stellen. Datgene wat zich tussen beiden afspeelt, daar ben jij zelf niet bij. Wat er dan ook precies gaande is dat zal jij nooit met 100%zekerheid vast kunnen stellen. Het blijft altijd de ervaring van de cliënten zelf.

De waarheid is nooit precies zoals je denkt dat hij zou zijn.De laatste reden dat ik nooit naar dé waarheid op zoek ga, is dat de verantwoordelijkheid van de situatie altijd bij de cliënten zelf blijft liggen. Wanneer de situatie door één van beiden ontkend wordt, dan kan er zonder een scheiding tussen de betrokkenen nooit een einde aan het geweld komen. Want dan is in ieder geval duidelijk dat een van beiden de ander tracht te ondermijnen.

Jouw drang de waarheid te willen weten is in die situaties misschien  wel het sterkst. Maar als je daar aan toegeeft beland je linea recta in de machtsstrijd van de betrokkenen. Daar wordt het schadelijke patroon zeer zeker niet doorbroken.

Het enige wat je dan rest, is met beiden deze constatering te bespreken. Zodat bewustzijn van de eigen keuzemogelijkheden op gang wordt gebracht. Of een van beiden zich gaat committeren aan de relatie, óf een van beiden is in staat zijn of haar eigen weg te gaan.

Hoewel ik dan misschien wel niet op zoek ga naar dé waarheid, dit alles kan natuurlijk ook gerust met voldoende empathie, doorzettingsvermogen en tact. Want dat zijn een enorm waardevolle competenties van de sociaal werker in situaties van Huiselijk Geweld!

En..? Wat denk jij? Is het belangrijk om dé waarheid vast te stellen voordat je mensen kunt ondersteunen de geweldssituatie te doorbreken? Ik ben benieuwd naar jouw reactie!

0 reacties

  1. De waarheid geweld aan doen lijkt mij eerder funest. Door niet naar de waarheid te zoeken zal de leugen kunnen regeren, met alle gevolgen van dien.

  2. Beste Willem, bedankt voor je reactie. Kan je aangeven vanuit welke hoedanigheid je reageert? Waarheidsvinding is uiteraard wel belangrijk, daarvoor zijn daartoe geëigende instanties die indien nodig wel ingezet moeten worden. Want dat is ook iets wat ik zeker niet ontken!

    1. Helaas is het zo dat instanties weinig of zelfs geen aandacht besteden aan waarheidsvinding.
      Ik reageer vanuit Domus Tarda, een nieuw op te richten bedrijf.

  3. Ik vindt dit schadelijk voor het kind.
    In mijn geval zeer schadelijk. Het kind is opgegroeid in een omgeving waar schreeuwen en intimidatie de norm waren. Zelfs bjz moest zien hoe mijn kind laconiek reageerde toen bjz een schreeuwende en intimiderende persoon voor zich had staan en zij dachten dat het zou gaan escaleren. Later heb ik aan hun gevraagd of ze gezien hadden hoe mijn dochter hier op reageerde als of het de normaalste zaak van de wereld was terwijl ik bij hun de paniek in de ogen zag. Ja, wij vonden dit heel vreemd om te zien. Waarop ik heb gezegd ….kijk en dat is wat nu wat ik bedoel. Dit is bij mijn ex in huis normaal terwijl voor mijn dochter een normaal gezins leven extreem is. En dan nog geloven jullie get niet. Niet aan waarheids vinding doen is schadelijk voor het kind wat niet beseft wat goed en fout is.

    Kijk naar de waarheid en zorg dat het opgelost wordt.

    Nu 3 jaar later is er bewijs genoeg wat er aan de hand is. Maar als er weer problemen zijn en ik vraag om hulp daarbij, krijg ik als antwoord hoe los je het op. Mijn ex is een Narcist en bjz is te bang voor hem aan te pakken. Hij kan ongestraft zich strafbaar maken aan artikel 279 van het strafboek zonder enige concequenties. Bravo. Mijn kind wordt kapot gemaakt omdat zij de waarheid niet willen zien.

    1. Beste M. Holthuijsen, Het is schrijnend om te zien dat situaties, zoals die van jou klinkt, bestaan. Niemand gunt een kind en ander mens dat. Toch is het de keiharde realiteit dat dit soort dingen plaatsvinden. Mijn blog is gericht op sociale professionals in een generalistische setting. Een grote valkuil kan zijn om te verzanden in een gevoel dat je niet meer weet wat de waarheid is. Je kunt daardoor geen goede beslissingen meer nemen. Mijn pleidooi gaat er om dat je dat moet kunnen doen wat nodig is, wat je vanuit jouw positie kunt. Gebaseerd op dat wat je objectief waarneemt. Zoals ik jouw verhaal lees, was dat wel heel duidelijk. Als er sprake is van narcisme dan haal je dat niet uit iemand. Het enige wat je kan doen, en ja, dat maakt mensen die ermee te maken hebben enorm machteloos, is een manier voor jezelf vinden er mee om te gaan. Goede ondersteuning zoeken om het keer op keer weer aan te kunnen. Laat je daar in bijstaan door iemand die er in gespecialiseerd is zodat jij de moeder/vader kan zijn die je kind nodig heeft. Want dat is uiteindelijk het allerbelangrijkste. Groet, Kirsten

      1. Hoi kirsten,
        Op papier heb je gelijk. Maar je kunt van een mens niet verwachten dat ze onmenselijke dingen moet gaan doen.
        Dit is in mijn geval dus wel het geval.
        Ik moet al 3 jaar mijn kind proberen te beschermen tegen het narcistisch gedrag van mijn ex.
        Tegenwoordig is het al zo ver dat zij bij hem in huis nu letterlijk in de plaats van mij wordt gezet. Met alle gevolgen van dien.
        Dit heeft voor mijn dochter psychisch een behoorlijke impact. Maar ik als moeder zijnde kan en mag haar niet helpen.
        Daar in tegen blijft de omgang gewoon voortgezet worden zoals het vanaf het begin opgerongen werdt.
        Hoe onmenselijk is het als je als moeder zijnde moet toekijken hoe je kind psychisch kapot gemaakt wordt en je mag en kan niets doen om haar te beschermen en te helpen.

        Op papier werkt alles maar in de realiteit is het echt onmenselijk wat er gevraagd wordt.

        Mvg.

  4. Ik zou graag willen dat hulpverlenende instanties hier iets aan gaan doen.
    Ik geef u een link naar een site die ook gericht is op profesionals in de hulpverlenende sector.
    Dit omdat Narcisme niet samen gaat met het belang van kinderen.
    Veel mensen die hier mee te maken hebben vragen om hulp en schreeuwen om hulp. In de hoop dat zij en hun kinderen geholpen worden. Kijk niet weg voor de realiteit waar sommige ouders zich in bevinden. Dit is schadelijk voor het kind.
    Zelfs psychiaters bevestigen dat een kind nooit onder de hoede van een narcist gezet mag worden.

    http://de-apate.nl/

    Alstublieft lees en laat mij weten hoe u er dan over denkt.
    Het lot van veel kinderen in zo’n situatie hangt van hulpverleners af.

    1. Beste Melany, Dank voor je waardevolle aanvulling. De site bevat heel veel informatie, ik zal het eens op een rustig moment allemaal bekijken. Ik zie dat er ook morgen een boek gelanceerd wordt. Daar ben ik benieuwd naar. Ik zal het in de gaten houden!

      1. Goede morgen Kirsten,
        Ik zou graag van u willen vernemen of waarheidsvinding in uw ogen nog steeds onbelangrijk is aangezien u nu de tijd heeft gehad de site te bestuderen van http://www.de-apate.nl
        Ik hoop dat dit de ogen opent van mensen met uw functie.

        graag een reactie.

        mvg.
        Melany Holthuijsen

        1. Beste Melany, de site die je hebt doorgestuurd geeft veel waardevolle informatie. Weet dat ik geen tegenstander van waarheidsvinding ben. Maar begrijp ook dat mijn blogs zich richten op sociaal werkers in een generalistische setting. Dank voor je reactie.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.