In een van mijn eerdere blogs heb ik al eens opgemerkt dat ik van ervaringsdeskundigheid altijd erg onder de indruk ben. Vooral omdat mensen die ‘iets’ hebben meegemaakt als geen ander kunnen overbrengen hoe zij datgene én de daarbij komende hulp ervaren hebben.

Op het gebied van Huiselijk Geweld hebben wij als Buurtteamorganisatie Sociaal Utrecht een ervaringsdeskundige in huis. Van haar wil ik leren wat wij in de hulp aan mensen in Huiselijk Geweld situaties kunnen verbeteren. Ik vroeg haar: Wat zijn jouw tips?  Lees je mee?

Silvia vertelt bijzonder openhartig over haar relaties waarin sprake was van Huiselijk Geweld. Ze heeft vanaf haar 20^ste tot haar 34^ste in meerdere relaties geweld meegemaakt. Niet alleen schreeuwen en spullen gooien. Nee letterlijk over de grond rollen met haar partner, vechtend met enorme blauwe plekken als gevolg. Zij liep niet weg van zijn manipulerende gedrag, nee zij ging de confrontatie aan. Hierdoor werd het geweld wederkerig. Zij wil benadrukken dat er geen sprake was van psychopathisch gedrag.

Silvia heeft veel schaamte gevoeld en dit benoemt zij als één van de rode draden in haar relaties. Schaamte dat zij in de relatie bleef en een mantra dat zij dan wel het bloed onder zijn nagels vandaan moet hebben gehaald, spelen daarbij een grote rol. 

Maar ook de angst voor verlies. Verlies van de relatie, verlies van eigenwaarde door beschuldigingen. Over haar eigen aandeel in de situatie maar ook omdat het veroordelen van haar toenmalige partners, waar zij gevoelens voor had, haar ook raakte.

Uiteindelijk is Silvia er zelf uitgekomen. Zich realiserend dat ze gezegend is met een stel prima hersenen is zij veel zelf op onderzoek uit gegaan. Zij heeft op haar eigen tempo stappen kunnen zetten. Maar de vraag die haar nog wel raakt tijdens ons gesprek is, wat als…

Wat als die arts, collega, vriendin, ouder verder had doorgevraagd. Was ze dan wel in staat geweest om het geweld te doorbreken? Silvia geeft aan dat de schaamte en de angst voor verlies zo groot waren dat de kans waarschijnlijk klein was geweest. Maar als iemand dat dan toch had gedaan, dan had ze er veel baat bij gehad als diegene niet veroordelend zou zijn geweest. Dat alles bespreekbaar is, maar geen schuldvraag wordt gesteld. Dat er iemand is waar je onvoorwaardelijk terecht kan. Zonder drempels. Eerst tot rust komen, stil kunnen staan bij jezelf als persoon en wat jij wil. Een haptonoom is zo iemand geweest die haar daarbij uiteindelijk heeft kunnen begeleiden.

Daarnaast heeft ze veel kracht gehaald uit haar werk. Door daarin goed te kunnen zijn, bleef ze gevoel houden met haar kwaliteiten. Dat wil ze dan ook meegeven als advies: Sluit aan bij de kwaliteiten van iemand. Exploreer die en kijk waar deze ingezet kunnen worden voor een verandering van de situatie.  

Tenslotte wil ze nog mee geven. Huiselijk Geweld is vaak niet op zichzelf staand, maar onderdeel van een situatie. Bijvoorbeeld in combinatie met schuldenproblematiek. Aan beide terreinen kan tegelijkertijd gewerkt worden. Stap af van het idee dat er één probleem per keer aangepakt kan worden.  

Ik ben wel een beetje plaatsvervangend trots dat zij dit heeft willen delen, bedankt Silvia!

En; wat vind jij van ervaringsdeskundigheid? Wat heeft het jou gebracht? Ik hoor graag jouw mening!