Met nog een paar uur te gaan slaan de zenuwen toe. Drie maanden lang heb ik hiernaartoe gewerkt, maar wat als het misgaat. Wat als mijn boodschap niet overkomt op het publiek? Wie ben ik nou eigenlijk, om daar te gaan staan en te spreken over een onderwerp waar ik in mijn persoonlijke leven nooit mee te maken heb gehad? Maar ik kan er niet meer onderuit, ik ben het aangegaan en nu ga ik er staan!
‘Als je je tekst kwijtraakt, neem gewoon de tijd.’ ‘Maak contact met het publiek.’ Twee tips die ik krijg en waar ik niet zozeer voor vrees. Want ik ken het publiek, zij willen dat ik de eindstreep haal. Ze zijn benieuwd en staan open voor alle sprekers. En ook mijn tekst, daar heb ik 3 maanden aan gewerkt, en zo vaak geoefend, dat komt wel goed.
Maar de emoties die ik voel bij mijn talk, daar ben ik bang voor. Bang om ze teveel uit te sluiten, maar ook bang om juist overweldigd te worden.
Mijn moeder komt kijken, en zij neemt een heel belangrijke positie in mijn verhaal in. Zij heeft mij altijd gesteund en dat is een onzichtbare maar zeer aanwezige kracht. Vlak voor de start vang ik haar blik en word ik overspoeld door emoties. Mijn vriend, ook aanwezig kijkt me licht bezorgd aan.
Kan ik dit aan? Vraag ik me af.
Ik besluit mijn coach Henriette even om steun te vragen. Zij was de hele reis naar dit moment toe mijn baken van vertrouwen. Gaf mij vertrouwen en stimulans om mijn talk op mijn manier in te richten, maar oog te houden voor het publiek. Want lang niet iedereen die daar zit is bekend met huiselijk geweld en de valkuil is dan om te technisch te worden. Er vanuit te gaan dat zij wel begrijpen waarover het gaat en de impact die het heeft op de vrouwen, mannen en kinderen die er met regelmaat mee te maken hebben.
Ook nu steunt ze me, ze weet dat deze emoties bij mij horen. Gelukkkig heb ik al langere tijd mezelf geaccepteerd zoals ik ben. Emoties zijn er bij mij. Ik kan ze uiten, sterker nog, ik kan ze moeilijk niet uiten. Doordat ze niet langer onderdrukt en verborgen hoeven te blijven kan ik ermee omgaan. En dus vloeien de tranen even rijkelijk. Als ik ze nu voel, zijn ze straks weer hanteerbaar.
Het begint, Saskia de dagvoorzitter, opent op haar relaxte manier en vermakelijk Engels, met een vleugje dutch. Ik ben als derde aan de beurt en merk dat ik me meer en meer op mijn gemak begin te voelen. Het zal wel een shock zijn denk ik dan, na twee bijzondere tanks over ‘how to stay human in a tech world’ en de meerwaarde van contact maken met de mensoverstijgende energievormen voor technologische ontwikkeling komt mijn talk over dit immense intermenselijke probleem.
Huiselijk geweld.
Hoewel mijn benen shaken, lukt het me de rust te bewaren. Na de eerste zin schiet ik echter al even vol. Ik zie de bemoedigende blikken van het publiek en het lukt me door te gaan. 150 koppies kijken mij in stilte aan. Elke oogopslag komt recht bij mij binnen. Ik heb contact. Ik ben er niet bang meer voor maar ga het aan.
Want dat is wat ik wilde, contact om mensen er van te doordringen dat zoveel mensen in onze samenleving het gevoel hebben er alleen voor te staan. Omdat we bang zijn voor dat contact? We bang zijn voor de reactie? Omdat we niet weten wat we kunnen doen?
Ik heb er alles aan gedaan wat er in mijn mogelijkheden lag om hen te bereiken, te inspireren en te raken. Want iedereen verdient het om een geweldloos leven te leiden. En dit is wat ik daar op dit moment aan kon doen.
Lieve mensen van Tedx Apeldoorn. Ik ben dankbaar voor de kans die jullie mij
gegeven hebben dit verhaal aan zo’n groot publiek te kunnen delen. Jullie hebben een fantastische klus geklaard om deze 10 verhalen bij het publiek te brengen. De opbouw was weer magnifiek. De beleving voor het publiek intens. Samen zijn we grenzen tegengekomen, over gegaan, hebben mensen gestimuleerd dit te doen en te ervaren.
Ik heb wederom mogen ervaren dat ik veel meer durf als vertrouwen in mij wordt uitgesproken, Henriette Sloot (zie ook: Yetjet.nl) heeft me daarbij enorm geholpen. Maar ook mijn vriendinnen Mirjam, Gönül, Jera en Marjan (verantwoordelijk voor de mooie vormgeving van de slides zie ook haar insta-account: @Marjanhuiskamp), hebben een belangrijke rol gehad. Peter voor de puntjes op de ‘i’ inde Engelse tekst.
En last but not least mijn moeder. Nu ik zelf moeder ben leer ik haar op een andere manier kijken en ben ik enorm dankbaar voor de rol die zij in mijn opvoeding heeft gehad en nog steeds heeft 😉
Meer weten over de inhoud van mijn TEDtalk? Vraag dan hieronder mijn nieuwe e-book aan: “How one conversation can have an impact on stopping domestic violence”.
Ja, ik wil het E Book ontvangen
Dit is op annemarievanmackelenbergh herblogden reageerde:
Heel veel respect voor deze dame!
Dankjewel voor je reactie Annemarie!