Hele mooie talk van Kirsten! Ze is als hulpverlener zo moedig om haar eigen muren te onderzoeken en ze te laten zakken. Dat is su-per belangrijk voor de ander, het gezin wat vast zit in angst en daardoor ook dikke beschermingsmuren heeft opgebouwd.
Als je als hulpverlener (of buurvrouw of wie dan ook) er zonder muren helemaal kunt zijn, voelt de ander dat je oprecht, kwetsbaar en dichtbij bent. Dat geeft je als slachtoffer het vertrouwen wat nodig is om de eigen muur langzaam te laten zakken zodat er écht contact en nieuwe mogelijkheden ontstaan.
Chapeau Kirsten!