Één van de meest gehoorde reacties van ouders op de vraag of zij weten wat huiselijk geweld met hun kind doet is wel: mijn kind lag te slapen en heeft niks gemerkt. In feite gooien ouders daarmee de deur om het gesprek aan te gaan op slot. Samen een oplossing zoeken lijkt verder weg dan bij de start.

En dat is nou net wat ik denk dat ouders niet willen. Ik ben er van overtuigd dat alle ouders willen dat hun kind het goed heeft. Vaak zelfs beter dan zij zelf hebben gehad. We moeten niet vergeten dat ouders waartussen Huiselijk Geweld plaatsvindt, dit vaak ook zelf hebben doorleefd op jonge leeftijd. Mijn uitgangspunt is dat ouders altijd het beste willen voor hun kind.

Het lijkt heel logisch. Wanneer je relatie in de knel zit slaap je allicht minder goed. Daarom kan je minder hebben en je reageer je niet altijd even leuk naar je kinderen toe. Best verklaarbaar voor ouders toch? Maar als het te vaak gebeurt en te lang duurt kan dit ernstige effecten hebben op de ontwikkeling van kinderen. Voor een zeer confronterende foto van hersenontwikkeling en een wetenschappelijk artikel: Klik hier

Het geven van psycho-educatie is een methode om ouders te helpen inzicht te krijgen. In het kort: uitleggen wat de effecten van Huiselijk Geweld zijn op hun kinderen.

Maar hoe doe je dat dan, het geven van psycho-educatie? Want het geven van voorlichting op een moment waarin het huishouden onder enorme druk staat, komt lang niet altijd binnen bij ouders. Hieronder geef ik een drietal tips, misschien heb je er wat aan, en anders heb je misschien zelf een tip?

1. Geef als eerste aan dat je er van overtuigd bent dat ouders het beste voor hebben met hun kind. Wees daarin ook oprecht. Als je hierin niet oprecht kunt zijn, dan is de basis om in vertrouwen het gesprek aan te gaan al onvoldoende, en kan je beter in overleg met een collega bepalen wat de juiste stappen zijn.
2. Zorg ervoor dat er een gelijkwaardige relatie is tussen jou en de cliënt. Jij kan dan weliswaar kennis hebben van het effect van Huiselijk Geweld op kinderen. Niemand kent het kind zo goed als de ouder zelf. Hoe goed of slecht deze ook voor het kind kan zorgen op dat moment. Als je niet gelijkwaardig in gesprek kan gaan met de ouder(s) overleg dan met een collega wie het beste het gesprek kan voeren.
3. Neem informatie mee om achter te laten. Een foldertje, internet adres o.i.d. ouders kunnen dan zelf ook info lezen. Ik maak nog wel gebruik van de volgende folder: Geweld in huis raakt kinderen publicatie van Movisie. Ouders kunnen dan op een later moment nog eens nalezen wat jij nu feitelijk hebt besproken met hen.

Met de bovenstaande tips heb ik niet de illusie volledig te zijn, maar ik ben wel benieuwd of jij misschien een aanvulling hebt uit jouw eigen praktijk!