Ik haat dreigen met een melding

Heb jij dat nou ook? Zo’n hekel aan het dreigen met een melding? Maar wat doe je op het moment dat je echt ziet dat het niet goed gaat? Je moet toch stelling nemen omdat datgene wat je ziet echt niet langer zo door kan gaan? Het doen van een melding kan je laatste optie zijn, dus als je echt niet door lijkt te dringen dan is dat je laatste ultimatum. Ze gaan meewerken of…
Oef… je weet niet hoe moeilijk het voor mij was om de bovenstaande woorden op papier te zetten. Toch weet ik dat het gebeurt. Dat je je zo kunt voelen in een situatie dat dit de enige manier lijkt om tot je cliënten door te dringen. Hoe naar je het zelf ook vindt.

Het is niet nodig je zo te voelen

Weet dat het niet nodig is om je zo te voelen. Het niet nodig is om te dreigen met een melding, sterker nog, dat het zelfs schadelijk is voor iedereen, je cliënten, jezelf en de eventuele vervolghulpverlening. Het vertrouwen in jou en in de hulpverlening gaat daardoor echt verloren. Voordat jij tot dit ogenschijnlijk stevige statement bent gekomen, heb jij je enorm machteloos moeten voelen. Dus kies je voor een oplossing die sterk lijkt maar waardoor je cliënten zich nog machtelozer gaan voelen.

Werk vanuit je kracht

Wat zou het dan ook mooi zijn als het jou lukt om je minder machteloos te voelen. Vanuit je kracht kunt gaan werken, zonder dat machtsvertoon wat eigenlijk helemaal niet bij jou als persoon past. Dat je de rust en de ruimte ervaart om te doen wat nodig is, namelijk hulp inzetten die tot vooruitgang gaat leiden.

Sta je er alleen voor?

Vaak gebeuren bovenstaande dingen in casuïstiek waar enorm bevlogen en betrokken medewerkers in werken. Deze betrokkenheid is een enorme kracht, maar tegelijkertijd hoeft het niet ondersteunend te zijn voor een gezin. Het zorgt ervoor dat je onderdeel uit gaat maken van een systeem, op een manier die de problematiek in stand houdt. Het parallelle proces. Je kan meegenomen worden in de krachtige dynamiek die in een gezin speelt omdat je er een positie in krijgt, doordat jij die positie hebt ingenomen. Je bent de vraagbaak, degene waar je op elk moment op terug kan vallen, waar je je hart kan luchten. Een mooie positie, maar ook een die de ruimte om verandering tot stand te brengen erg lastig maakt, als je je niet bewust bent van je eigen positie.

Welke positie heb jij?

Het vastlopen in een hulpverleningssituatie kan het resultaat zijn van jouw eigenschappen, jouw reacties op handelen van personen en jouw overtuigingen. Wanneer de situatie dan ook nog eens enorm stressvol wordt en je geen tijd en ruimte neemt om te reflecteren op jouw positie, dan kan je vanuit je primaire gevoel gaan reageren en tot de dreiging met een melding komen.

Tijd om het anders te doen!

Naast dat het geen opbouwend proces is voor het gezin, help je daarmee ook niet bij het leggen van een basis die juist nodig is voor het gezin. Namelijk het vertrouwen hebben in hulpverlening. Je geeft een signaal af door te dreigen dat de ander niet te vertrouwen is en over jezelf dat jij het niet aan kan. Tijd om het anders te gaan doen dan! Reflecteer op je positie, wees je bewust van je natuurlijke reactie patronen en begin met het bouwen aan vertrouwen.

Wil je dat anderen deze blog ook lezen?

Deel hem dan eenvoudig via onderstaande knoppen

Facebook
Twitter
LinkedIn