Vandaag wilde ik je eigenlijk iets meer vertellen over de Maand van de Meldcode die deze oktober weer gaat starten. Dit jaar wil ik namelijk deze bijzondere maand uitbreiden waardoor het interactiever wordt voor jou en je echt mee kunt doen. Maar dat houd je nog even van me tegoed voor de volgende keer!

Soms krijg ik de opmerking dat ik het wel allemaal zo goed lijk te weten. Gelukkig voel ik mij inmiddels handelingsbekwaam, maar zo’n opmerking kan mij nog steeds raken. Want als je mij beter kent dan weet je dat het lang niet altijd zo geweest is.

Ik heb fouten gemaakt in de hulpverlening, grote fouten. Het is niet fijn om dat onder ogen te zien. Ik ben er van overtuigd dat ik soms echt meer lef had moeten hebben om het gesprek aan te gaan met mensen of om het contact duurzamer op te bouwen.

Misschien is het wel helemaal niet handig om met je te delen, maar ik doe het toch.

In 2010 leerde ik een jong echtpaar kennen. Laten we ze Sophia en Jasper noemen. Naar aanleiding van een huiselijk geweld melding was er een huisverbod opgelegd aan meneer. Het huisverbod was toen nog een vrij nieuwe interventie om geweld te kunnen stoppen en ik kende de interventie op dat moment nog helemaal niet goed. Dat maakte mij enorm onzeker. Ik was niet toegerust en voelde mij professioneel gezien ondergesneeuwd worden door de andere professionals waarmee ik moest samenwerken.

In mijn ogen waren zij veel deskundiger en hadden veel beter voor ogen wat zij konden bieden aan hulpverlening.

In feite kwam het er op neer:

“Ze moeten wel zelf willen. Anders kunnen wij niks voor hen doen.” PUNT

Op het moment dat Jasper te kennen gaf dat hij geen probleem had en dus ook geen hulpverlening nodig had, gingen de deuren naar de hulpverlening op slot en werd alle contact met hem verbroken.

Met Sophia had ik nog wel zo nu en dan contact. Zij voelde zich zo machteloos. En ik daarmee ook.

Het ergste was dat zij op het moment van het geweld zwanger was. Dus toen Jasper na een tijdje zijn kop in het zand te hebben gestoken, weer terugkwam, was zij eigenlijk wel heel blij dat ze er niet meer alleen voor stond.

Alleen was er eigenlijk nog niks veranderd, behalve dat zij vanaf dat moment ook voor mij de deur dichthield.

Had ik geweten wat ik toen wist over geweld binnen relaties, had ik mijn gevoel gevolgd en er actiever voor haar geweest en doorgevraagd op haar ambivalente gevoelens ten aanzien van haar relatie, dan had ik een verschil kunnen maken. Maar ik heb het niet gedaan.

Had ik geweten wat de risico’s zijn van deze vormen van geweld tijdens de zwangerschap en de gevolgen voor de kinderen, zoals ik dat nu weet. Dan had ik andere keuzes kunnen maken en was ik steviger geweest in de richting van Jasper en de andere hulpverleners.

Met de kennis van nu, had ik misschien geweten of het nu beter gaat tussen hen beiden.

Iets waar ik mee zal moeten leven, want herstellen kan ik het niet meer.

Gelukkig sta ik daar nu een stuk steviger in, heb ik kennis over het geweld binnen de relaties en de risico’s en de manieren waarop je waardevolle gesprekken kunt voeren met betrokkenen van huiselijk geweld waardoor je een verschil kunt maken.

Hoe ik bewuste keuzes kan maken waarbij ik mijn eigen angsten onder ogen durf te komen en aan te gaan.

De ervaring van toen en nog vele andere ervaringen hebben mij gemaakt tot de hulpverlener van nu. De hulpverlener die stevig en onderzoekend, ondersteunend en krachtig in de hulpverlening staat. Een hulpverlener die niet meer wakker ligt met vragen of het nog wel goed zal gaan bij de cliënt thuis.

Waarom deel ik dit eigenlijk met je?

Omdat ik wil dat je de ervaringen die je hebt gehad waar je niet trots op bent onder ogen komt. De tijd terugdraaien kan niet meer, maar je kan er wel van leren. Natuurlijk zijn er ook dingen waarvan je dan ziet dat je ze goed hebt gedaan, fijn! Maar juist die dingen die je herkent als dingen die je nu anders zou doen, maken dat je je bewust bent dat je kan groeien als professional. En laten je beseffen dat je de volgende keer misschien wél dat kunt doen wat nodig is om een verschil te maken in het leven van de Sophia’s en Jaspers.

De volgende keer ga ik dus met je stil staan bij de Maand van de Meldcode en vertel ik meer over hoe je actief mee kunt doen!