Een aantal van jullie zal al wel het vermoeden hebben gehad waar mijn blog van deze week over zou gaan. Vorige week kwam namelijk, door een foutje, per ongeluk de titel al online. Gelukkig zagen jullie niet de grove tekst, want dat zou nog wel eens een tegenvaller kunnen zijn. Maar desondanks komt hij nu toch online: een nieuwe aflevering uit de serie Vooroordelen: Huwelijksdwang, dat komt toch bijna niet voor? Huwelijksdwang is een fenomeen wat veel voorkomt in gemeenschappen waar familie en clan verbanden belangrijk zijn. Maar ook in andere gemeenschappen komt huwelijksdwang voor. Men spreekt van huwelijksdwang als tenminste een van beiden partners niets te zeggen heeft over het tot stand brengen van het huwelijk of als het partner onder psychisch of lichamelijk geweld of dreiging daarmee heeft toegestemd met het huwelijk. (zie o.a. Movisie of Augeo Foundation) Hoe het huwelijk tot stand is gekomen is van enorme invloed op de relatie. Er zijn natuurlijk genoeg situaties te bedenken waarbij het uiteindelijk wel goed gaat. Maar je kan je voorstellen dat wanneer je niet vrijwillig met een partner bent, het van grote invloed is op je persoonlijke integriteit, je welbevinden en je persoonlijk geluk. Wanneer dit persoonlijke geluk ondergeschikt is aan dat van de familie of stam, dan kan je de klok er op gelijk zetten dat mensen onder grote emotionele druk leven. Ik vrees dan ook dat Huiselijk Geweld vaker voorkomt binnen huwelijken die onder dwang of drang tot stand zijn gekomen. Hoe echter precies een huwelijk tot stand is gekomen zal best lastig zijn om in Nederland naar boven te krijgen. Huwelijksdwang is namelijk niet alleen strafbaar volgens Nederlands recht, het is ook in strijd met o.a. de rechten van de mens, zie Femmes4freedom). Omdat er ook sprake kan zijn van een eergerelateerde component (soms komt huwelijksdwang ook voort vanuit financiële motieven) kan het nog ingewikkelder zijn om dit naar voren te krijgen. Toch wil ik je vragen om je in te zetten om dit wel boven tafel te krijgen. En dan ga je natuurlijk niet vragen of men gedwongen is tot een huwelijk, maar bijvoorbeeld door open te vragen ‘hoe een huwelijk tot stand is gekomen’ . Belangrijkste redenen om hierover door te vragen zijn dat je op die manier met de cliënt kunt bespreken wat motivaties zijn om bij elkaar te blijven en wat tussenoplossingen kunnen zijn waardoor geweld  gestopt kan worden.  Dit alles om risico’s in te kunnen schatten (wees voorzichtig en overleg met een specialist wanneer er sprake zou kunnen zijn van eergerelateerde componenten). Als er over huwelijkdwang wordt gesproken gaat met nu uit van de risico’s die (veelal) jonge mensen actueel lopen op uithuwelijking. Mijn interesse gaat zoals jullie hierboven  hebben kunnen lezen, ook uit naar de mensen die al langere tijd vast zitten in een dergelijk huwelijk. Want als we daar als Sociaal werkers meer oog voor zouden hebben, dan zouden we mogelijk veel huiselijk geweld samen kunnen voorkomen. Ik vraag me dan ook af, heb jij er wel eens bij stil gestaan? En wat heeft het met de hulpverlening aan de cliënten gedaan? En heb jij tips voor collega’s?