Begin december nam ik deel aan een live-case over Huiselijk Geweld in Nederland. Als onderdeel van een opleiding strategisch leiderschap van de Nederlandse School voor Openbaar Bestuur (NSOB) werd ik geïnterviewd door aan aantal mensen voor wie Huiselijk Geweld geen dagelijkse kost is. Ruim een uur mocht ik vertellen over mijn werk. Dat doe ik uiteraard met liefde, zo is je vast niet ontgaan 😉
Het was heel bijzonder om het werk zoals ik dat als maatschappelijk werker binnen de complexe werkelijkheid van Veilig Thuis uitvoer en de ‘kanteling’ in de wijkteams te mogen toelichten aan studenten afkomstig uit leidinggevende posities bij verschillende overheidsdiensten.
De uitkomst van hun real-life onderzoek naar deze complexe werkelijkheid, waarbij zij veel meer instanties hadden bezocht (van o.a. politie, tot VNG tot Stichting Zijweg en Mannenopvang van Moviera) werd de dag erna gepresenteerd door de twee studie-groepen. Daarop vond vervolgens weer een interessante discussie plaats.
De conclusie van de studenten was zowel zorgwekkend als hoopgevend. Huiselijk Geweld heeft strategisch leiderschap nodig. Het wordt tijd dat er iemand is die opstaat om het onderwerp vanuit zijn of haar hart te adresseren. Die niet alleen in staat is uit te leggen wat ‘intimate terror’ is maar ook om het economische probleem wat Huiselijk Geweld de samenleving kost onder de aandacht te brengen.
Ook een ingewikkeld vraagstuk, want past deze oplossing binnen de Nederlandse samenleving?
Hoe dan ook ‘La revolution’ is nodig! De urgentie en de complexiteit van het vraagstuk vragen daarom, aldus de deelnemers van het opleidingstraject. Daar kan ik me volledig bij aansluiten. Dat zij dit binnen twee dagen weten te concluderen is wat mij betreft hoopgevend.
Terugkijkend op deze conclusie… Wil ik met jullie vooruitkijken…
Want wat mij betreft ligt die revolutie onder andere op de volgende terreinen;
- Taboes over agressie in onze samenleving doorbroken worden;
- Overwinnaars van Huiselijk Geweld een plaats in de spotlight verdienen;
- We moeten allemaal in deze samenleving, professional, buur, ouder of anderszins, verantwoordelijkheid willen nemen dit schrijnende fenomeen aan te pakken;
- Samenwerken, verbinden en onbevooroordeeld werken is een must, welke (professionele) achtergrond je ook hebt;
- Als we het echt aan willen pakken, dan mogen we er ook niet op bezuinigen!
Volgend jaar ga ik ervoor dat deze revolutie er gaat komen! Zetten jullie met mij de schouders er onder? Of hebben jullie hier totaal andere ideeën over? Ik hoor het graag!
NSOB en in het bijzonder Prof. dr. Paul ’t Hart en Esme Cartens wil ik bedanken voor het geweldige initiatief Huiselijk Geweld onder de aandacht te brengen!
Ik doe graag mee met deze revolutie! Goede punten die je noemt. Ik heb er nog twee:
– begeleiding voor kinderen uit een gezin waar geweld voorkwam. Ook al denk je als ouders dat ze er niet zoveel van mee hebben gekregen, dat is niet waar. Helaas komt het nogal eens voor dat dochters hetzelfde overkomt als hun moeder, terwijl ze zich toch echt hebben voorgenomen om het nooit zo ver te laten komen. En voor zonen is het natuurlijk net zo belangrijk. Onderschat de impact niet die het op kinderen heeft. Door (eerder) aandacht te hebben voor wat zij hebben meegemaakt, doorbreek je de cirkel.
– geef vrouwen de tijd om te voelen wat ze zelf willen en te herstellen. De opvang moet zo kort mogelijk zijn dus moeten ze gelijk in de actie. Terwijl het ook belangrijk is om terug te kijken, te bezinnen en dan pas weer op te bouwen. Zelf denk ik dat de kosten dan uiteindelijk lager zijn, omdat de kans op herhaling kleiner is.
Indd helemaal mee eens!!!! Mijn 2 schatjes hebben enorme schade opgelopen en ik riep dat al snel en gelukkig hebben de instanties naar me geluisterd nu 10 jr later zijn ze er allebij nog steeds niet uit hebben ze nog dagelijks last van de geleden schade en zijn er nog steeds therapieen nodig voor beide. Hele goeie van je liefs truusje