Een sprong in het diepe…

Het is tijd om het jaar af te gaan sluiten. Een jaar waarin voor mij persoonlijk heel veel veranderd is. Mijn partner heeft een nieuwe baan en is daardoor sinds oktober meerdere weken per maand in het buitenland. Een enorme stap voor ons hele gezin.

Want niet alleen is hij in het diepe gegooid, in een land waar hij de taal niet spreekt en de cultuur niet van kent (China). Ook thuis moeten de kinderen en ik de balans opnieuw vinden. 

Deeltijd alleenstaande moeder

Ineens ben ik ‘deeltijd single mom’. Geen uitslaapdagen meer, elke dag zelf bedenken wat we gaan eten (das nog knap lastig soms). Alle bijeenkomsten op school bijwonen die ik kan bijwonen, face-time oudergesprekken op school. En alle speel en zwem/sport afspraakjes moet ik regelen.

Voor mij als die-hard chaoot, en überslechte huisvrouw, al erg ingewikkeld. Maar het meest lastige vind ik wel dat ik niet de dagelijkse dag door kan nemen. Verdriet delen en ook successen kan vieren. Altijd moet ik wachten tot er een momentje is dat we allebei even kunnen bellen.

Het dagelijkse reilen en zeilen voor een alleenstaande ouder is echt een stuk zwaarder dan voor een goed draaiend koppel. Dat is iets waar ik me keihard van bewust ben geworden de afgelopen periode. Groot respect dus voor deze ouders!

Toch gloort er licht aan het einde van de horizon. De kinderen en ik hebben het ritme te pakken. De (vrijwel) dagelijkse FaceTime contacten met papa zijn volledig opgenomen in het dagprogramma. En, nu ik zelf daar relaxter in ben, zijn de kinderen dat ook. En ook hij heeft het goed naar zijn zin in zijn baan.

En gelukkig hebben wij ook heel fijn contact met onze ouders en een hele fijne vriendengroep die ons daar ontzettend fijn bij helpen. Zij zijn onbetaalbaar waardevol!

Reflectie

Dit jaar ben ik veel met het thema Professionele en Persoonlijke moed bezig ben geweest, daardoor ben ik ook zoekende naar wat dit thema eigenlijk voor mij betekent.

Moed is voor mij het doen van dingen die je eigenlijk heel spannend vindt. Moed is geen roekeloosheid. Moed is werken met twijfel, met tegengas, het durven staan voor een visie, het vasthouden als alles in je roept dat je moet loslaten, maar soms ook juist loslaten terwijl je wil vasthouden.

Moed is dingen anders te doen, dan ik voorheen heb gedaan. Dingen die ik in mijn werk of thuis normaal gesproken op de automatische piloot deed. Omdat ik andere uitkomsten wil.

Vanuit zelfvertrouwen en vertrouwen in de ander kunnen handelen, helpt mij enorm in het verzamelen van moed.

Mijn moed heeft mij en mijn partner geholpen om deze enorme stap te zetten.  Gaat het ons lukken? Ik weet het niet, maar het is een stap die we bewust hebben genomen. Bestaanszekerheid achter te laten voor avontuur en nieuwe ontdekkingen. Maar waarbij we ons ook bedacht hebben dat we niet wisten hoe we het zou uitpakken. Behalve dat we de overtuiging hadden dat we het samen wel zouden gaan rooien. En die overtuiging heb ik nog steeds!

Op naar het nieuwe jaar!

Ik kijk dan ook met veel vertrouwen naar het komende jaar. En daarbovenop zie ik ook uit naar de verdere uitbouw van onze cursus Professionele en persoonlijke moed. En natuurlijk de verdere samenwerking met Hameeda en Sietske, twee topdames waar ik enorm veel van leer.

Ik wens jou hele fijne feestdagen en heel veel moed toe voor het komende jaar! Want het maakt het leven echt superleuk als je soms dingen doet die je eigenlijk heel eng vindt!

Wil je meedoen aan de cursus Professionele en persoonlijke moed? Kijk dan op de pagina voor informatie en inschrijving. 

Data zijn: 11 maart, 25 maart en 8 april is de terugkomdag. Meld je snel aan, want er zijn nu nog plekken vrij!