Mijn moeder zei tegen mij:‘Dit is zo naar voor je, maar ik kan je daar niet bij helpen. We gaan hulp voor je zoeken bij iemand die dat wel kan.’

Dit erkennen van mijn gevoel, zonder het weg te willen poetsen met oplossingen, heeft mijn leven veranderd. Ze voelde niet hetzelfde als ik, en wist ook niet hoe het voelde. Maar door haar reactie, voelde ik iets veel belangrijkers, ik voelde me gesteund. Niet meer zo alleen. 

Met vallen en opstaan, verschillende psychologen en psychotherapeuten heeft me geholpen. In de spreekkamer mochten mijn emoties er zijn. En onderzochten we waar ze vandaan kwamen en wat ik, met kleine stapjes, kon doen verandering aan te brengen.

Inmiddels ben ik al ruim tien jaar depressievrij en daar ben ik iedereen die mij daarin geholpen heeft enorm dankbaar. In het bijzonder natuurlijk nog steeds mijn moeder. 

Deze ervaring is een van de belangrijkste drijfveren voor mij om het werk te doen wat ik doe. Als je namelijk een situatie meemaakt waarin je het gevoel hebt niet begrepen te worden, er volkomen alleen in te staan, dan verdien je iemand die daarbij zonder oordeel naar je luistert. En met geduld je begeleid om stappen te zetten. Je het gevoel geeft dat je er toe doet.

Daarom deel ik graag nog een keer mijn TEDxTalk voor al die mensen die in die situatie zitten én voor hun naasten. Waarin je de drie muren leert kennen die tussen jou en een slachtoffer van huiselijk geweld instaan. Of iemand die een depressie doormaakt, zoals ik deed. Want je hoeft niet altijd hetzelfde te voelen of meegemaakt te hebben om iemand wel verder te kunnen helpen. 

En vraag ik jou ook om te delen, de drie muren te doorbreken. Wie weet kan jij het verschil maken voor iemand die het nu heel hard nodig heeft. 

Ps Wil je meer leren over het drie muren model uit mijn TEDxTalk? Vraag dan hier het gratis E Book aan: Hoe je met één gesprek invloed kunt hebben op het stoppen van huiselijk geweld: Ja, ik wil het E Book