Maar ze doen het niet expres?

Een moeder woont al langere tijd begeleid en met haar wordt gekeken hoe ze in haar eentje de zorg voor een baby kan regelen. Ze krijgt dagelijks aanwijzigingen over het dagritme en de verschoning van de baby, maar toch komt het regelmatig voor dat de baby met een vuile luier wordt aangetroffen en moeder op de bank met haar telefoon.

Of een alleenstaande moeder met alcoholproblematiek heeft de zorg voor twee kinderen, maar het lukt haar niet structuur aan te brengen in haar huishouden. De woning is vaak dusdanig vervuild dat er geen vriendjes mee naar huis kunnen komen. Het bed met moeite gevonden kan worden tussen het vuile en schone wasgoed.

Beide moeders hebben een ding gemeen. Ze willen dolgraag een goede moeder zijn.

Toch zijn er twijfels over de veiligheid van de kinderen en of het deze moeders lukt om hen dit te bieden.

Maar is er dan sprake van kindermishandeling? Ze doen dit toch niet met opzet?

Een van de grote misverstanden over kindermishandeling en huiselijk geweld is dat het altijd intentioneel geweld is. Dat mensen willens en wetens hun kinderen dit aandoen.

We weten ook wel uit de praktijk dat dit vaak niet het geval is, maar we constateren ook dat er een groot grijs gebied is.

Wanneer is iets nou goed genoeg?

Daarom in deze blog een paar tips die jou helpen met dit dilemma om te gaan.

Houd je aan de professionele norm

Het kan erg lastig zijn, en toch doen we het. We nemen we onze eigen normen en waarden mee wanneer we hulp bieden aan gezinnen. Die normen heten niet voor niks, onze persoonlijke normen. Iedereen heeft een andere achtergrond en een ander beeld van wat nou precies schoon is, of wat geweld is. Als iemand tegen mij zegt dat het erg vervuild is, heb ik daar wel een beeld van. en jij waarschijnlijk ook. En die twee kunnen enorm verschillen. In de afwegingskaders van de verbeterde meldcode staat de professionele norm genoemd. Aan de hand daarvan krijg jij duidelijk wat de professionele norm is, een afspraak die we allemaal gaan hanteren.

Meewerken aan hulpverlening is niet voldoende

Vaak zijn mensen bereid om alle hulp aan te grijpen. En dat is erg mooi om te zien. Maar soms werkt dit niet goed genoeg. Of de hulp bijdraagt aan het realiseren van een verbetering van de veiligheid is daarom een betere graadmeter. En soms werken mensen echt keihard, maar helpt het nog niet genoeg. Daarom is het ook altijd goed om te kijken of de geboden hulp wel de juiste hulp is, of dat er iets anders nodig is.

Collegiaal consult helpt jou

Intervisie of intercollegiaal overleg kan jou helpen te reflecteren op jouw betrokkenheid bij een gezin. Wat maakt bijvoorbeeld dat je nog even wacht met het inschakelen van andere hulpverlening? Welke andere interventies zijn nog mogelijk? En afspraken over wanneer het moment is om te constateren dat er onvoldoende vooruitgang in de veiligheid zit voor het kind. Ook hiervoor kan je je afwegingskader erbij pakken. En natuurlijk is het een goed idee om eens anoniem consult bij de Veilig Thuis organisatie in je regio te doen voor wat tips daarbij.

Dit waren drie tips van mij voor jou omdat je misschien twijfelt om te handelen omdat de onveiligheid die je waarneemt niet intentioneel lijkt te zijn. Misschien heb je zelf ook nog wel een andere tip voor jouw collega sociaal werkers of hulpverleners? Voorkom in ieder geval dat je gaat wachten op het moment dat je gaat afsluiten of antwoord krijgt op de vraag dat iets expres wordt gedaan. Want daar wordt niemand beter van!

Wil je meer tips over het signaleren, bespreekbaar maken of het handelen bij vermoedens van huiselijk geweld?

Meld je dan nu aan voor Post uit het hart en ontvang mijn blogs elke twee weken als eerste in je mailbox. Je krijgt er van mij dan het gratis E Book Maand van de Meldcode bij cadeau!

Aanmelden kan heel eenvoudig via de onderstaande knop:

Ja, ik wil Post uit het hart en het EBook ontvangen