Sinds februari 2015 ben ik gestart met deze blog. Mijn motivatie lag, naast mijn buitengewone interesse in het onderwerp, in het zoeken naar een andere vernieuwende manier om zoveel mogelijk sociaal werkers te bereiken over het onderwerp: ‘Huiselijk Geweld’.
Wat begon als middel om onder andere mijn collega’s in de Buurtteams Utrecht, (die gelukkig ook al wel veel wisten), mondjesmaat wat voor te lichten, is inmiddels uitgemond tot een echte blog. Waarmee ik (zo merk ik vanuit de reacties) niet alleen werkers uit de Buurtteams bereik, maar ook andere sociaal werkers en agogen die meer willen weten over het onderwerp. Heel gaaf om te merken!
Een aantal van jullie zal dan ook wel weten dat ik mijn, ontzettend mooie uitdagende baan bij de Buurtteams Utrecht heb opgezegd en sinds 1 september aan de slag ben bij Veilig Thuis Noord- en Oost Gelderland. Een prachtige kans die ik heb gekregen!
Voor mij persoonlijk heel fijn, want ik kan mij doorontwikkelen op het werken met Huiselijk Geweld. Maar bovenal om mijn dochter die net 4 is geworden, zelf naar school te kunnen brengen. Zonder al teveel gestress, want het blijft een opgave natuurlijk 😉
Inmiddels zijn we ruim 2 maanden verder en ik moet zeggen dat de overstap mij heel erg goed is bevallen. Dit is de eerste baan waarvan ik echt merkte dat ik inderdaad levens- en werkervaring meeneem. Wat al een ervaring op zich is.
De insteek is wel écht anders doordat het werk zo specialistisch is. De bijzondere verantwoordelijkheden vanuit de organisatie maken dat ik me extra bewust ben van mijn eigen handelen en alles opnieuw afweeg. Daarom leer ik elke dag heel veel bij van mijn nieuwe collega’s, wat maakt dat ik ontzettend geniet.
Het is mooi om met hen mee te mogen bouwen aan de systeemgerichte aanpak die Veilig Thuis voorstaat. Te leren van de wijze waarop mijn collega’s cliënten te woord staan, interventies die zij doen en de enorme gedrevenheid waarmee aan de gezamenlijke ‘missie’ gewerkt wordt. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik enorm onder de indruk ben.
Nu pas twee maanden onderweg merk ik dat het bloggen nog steeds zijn functie heeft. Maar dat mijn insteek al wel aan verandering onderhevig is. Ik denk al steeds meer vanuit mijn positie bij Veilig Thuis wanneer is schrijf. Aan de ene kant logisch omdat het je werk is, aan de andere kant hoop ik toch ook mijn visie op het werken in de wijk vast te houden. Maar bovendien de ontwikkelingen daarte kunnen blijven volgen. Zodat mijn blog wel blijft aansluiten bij de vragen die onder sociaal werkers leven.
Daarom wederom een uitnodiging om mij te blijven prikkelen om mijn blog aan te laten sluiten bij vragen die bij sociaal werkers leven. Voed mij, zodat ik de binding, met jullie, mijn lezers blijf houden! En houd me scherp wanneer ik jullie dreig te verliezen…
Ik wilde je via deze persoonlijke blog even op de hoogte houden hoe het mij vergaat! Volgende week weer een meer vakinhoudelijk verhaal 😉