Kortgeleden kwam ik via Twitter in aanraking met Truusje van Zanten. Zij was de publicatie van haar eigen boek aan het promoten. Een boek wat gaat over haar eigen ervaringen met Huiselijk Geweld. Door haar uitgesproken promotie raakte ik benieuwd en heb het boek besteld. Want zouden wij daar als sociaal werkers wat aan kunnen hebben? Een ervaringsverhaal die een situatie van één kant belicht? Ik wil jullie mijn bevindingen niet onthouden. Lezen jullie mee?
Over de inhoud van het boek kan ik duidelijk zijn; meer recht voor zijn raap beschrijven van de werkelijkheid van Huiselijk Geweld is in mijn ogen niet denkbaar. Elke vorm van geweld was keer op keer een stomp in mijn maag. Deze intieme inkijk, was zelfs voor mij behoorlijk confronterend. Meerdere keren heb ik het boek aan de kant gelegd….
Desalniettemin heb ik er 5 redenen uitgehaald die voor mij het leereffect van Truusje’s boek onderstrepen.
- Kennis over effecten op kinderen: In dit boek komen de vernietigende effecten van Huiselijk Geweld op kinderen heel duidelijk naar voren. Alsmede de strijd van een moeder om het beste voor haar kinderen te willen doen en de enorm zware keuzes die daar bij horen.
- Kennis over reacties op geweld: Waar Truusje in het boek heel duidelijk primair reageert op agressieve daden, lees je terug dat wanneer het geweld seksueel wordt, er een verandering optreedt waardoor zij bij elke vorm van geweld ‘bevriest’ en geen stap meer kan zetten. Verschillende stressmechanismes zijn te herkennen. (zie hierover bijv eens deze blog van Valeer Damen: Iedereen kan zichzelf al verdedigen)
- (H)erken machteloosheid van het ‘systeem’: Keer op keer benoemd Truusje dat de politie maar beperkt inzet kan doen op hetgeen haar ex doet. Enorm in tegenspraak met de adviezen die hulpverleners geven om juist wel te blijven bellen om het geweld te kunnen stoppen. Met andere woorden, een slachtoffer wordt bevestigd in haar machteloosheid. Enorm dilemma voor alle hulpverleners!
- Stop handelingsverlegenheid: Blijf bij signalen van Huiselijk Geweld geen genoegen te nemen met een eenmalig antwoord, maar neem als omstander de ruimte om er nog eens op terug te komen. Alleen dan kan je werkelijk een helpende hand toe te steken.
- Hulpverleners oordeel niet, maar waardeer en luister: Truusje geeft aan veel baat te hebben gehad bij hulpverlening. Dat is heel fijn om te horen, maar het zegt eigenlijk meer over Truusje zelf. Zij heeft de kans aangegrepen verandering te brengen in haar situatie en heeft dapper de hulpverlening tegemoet getreden.
Tenslotte: Achter mijn voordeur is enorm aangrijpend om te lezen, dat doe je echt niet voor je plezier. Maar als je ècht wilt doorvoelen hoe Huiselijk Geweld kan zijn, is dit wel een bijzonder krachtige didactische bron voor ons Sociaal werkers. Ik zou iedereen dus willen aanraden om dit ‘verschrikkelijke’ boek te lezen. Om geweld in de toekomst te kunnen voorkomen. Al, zoals Truusje zelf ook zegt, is het er maar één.
Achter mijn voordeur is verkrijgbaar via de site. Een deel van de opbrengst stelt Truusje beschikbaar aan fonds Slachtofferhulp.
0 reacties