2011 bibberend sta ik voor haar deur, Mevrouw Morgen doet de deur voor mij open. Ik weet wat zich bij haar heeft afgespeeld. Voordat ik op mijn fiets stap heb ik de beschrijving van ‘het incident’ gelezen. Haar zoon heeft het huis vernield en mevrouw daarbij meegenomen. Ik verwacht een kwetsbare vrouw van begin 80 te zien. Niets is minder waar. Fier doet ze de deur open en heet me welkom. ‘Wil je koffie meissie?’ ‘Graag’ zeg ik, terwijl ik het kleine woonkamertje in mij opneem. Dit is het begin van het contact dat ik had, mijn eerste kennismaking met expliciete ouderenmishandeling. Waar ik kwetsbaarheid verwacht, kom ik verbitterheid tegen. Familie heeft zich van haar afgekeerd. Want zij laat hem iedere keer weer binnen. Samen met haar bekijk ik haar financiële puinhopen. Want daar ligt haar vraag. Hij komt namelijk steeds om geld vragen, waardoor zij zelf de rekeningen niet meer kan betalen. Stukje bij beetje leer ik haar kennen. De verbitterdheid blijft mij verbazen: ‘Jij snapt er toch nog niks van meissie’. Een ondoordringbare wal. Als ik na een aantal maanden afscheid neem om met zwangerschapsverlof te gaan, is er een kleine vooruitgang in haar situatie. Ze heeft goed contact met de hulpverleenster van haar zoon. Ze kan haar ei daar kwijt en dat is voor haar voldoende. Een jaar later sta ik weer aan haar deur. Zelfde verhaal. Nu doet ze gebroken de deur open. De tranen vloeien rijkelijk. Ze is blij me te zien. ‘Nu heb je een kind en kan je me begrijpen’ zegt ze me. ‘Hoe kan je als moeder nou de deur voor je kind dichthouden? Maar ik kan niet meer, help me daarbij’. En, ik begrijp inderdaad beter wat zij bedoelt. Samen zoeken we naar andere woonruimte, in samenwerking met de woningcorporatie. Een woning met een gesloten portiek. Zodat de drempel om hem binnen te laten groter voor haar is. Haar kinderen horen dat ze stappen zet en komen haar helpen. In de hoop dat ze, haar ernstig verslaafde zoon, daardoor beter de baas kan. Een aantal jaren gaat het goed. Het contact met zijn hulpverleenster is er nog steeds. Zo nu en dan gaat het weer eens mis. Dan ben ik blij om te horen dat ze ook nog steeds in de goede handen is van een collega, die haar helpt om de liefde voor haar zoon in begrenzing te zoeken. Vandaag, 15 juni, is de dag van bestrijding van Ouderenmishandeling. Want ja, hoe onvoorstelbaar, ook ouderen kunnen slachtoffer zijn van Huiselijk Geweld. Bekijk de site van Veilig Thuis voor signalen en grijp in!