Samen kunnen we een verschil maken. Die overtuiging draag ik al sinds ik mij kan herinneren bij me. Nog steeds is dit geloof in de positieve kracht die verbinding met zich meebrengt enorm sterk. Het is niet altijd makkelijk om met dit geloof te leven. Het wordt, zeker in mijn werk, vaak op de proef gesteld. De werkelijkheid is dat niet iedereen op dit moment in staat is zich veilig en krachtig te voelen. En dat mensen dingen doen die anderen schaden, fysiek of mentaal.
Toch kom ik iedere keer weer terug op het geloof dat er niks krachtigers bestaat dan vanuit verbinding te zoeken naar mogelijkheden om de wereld een beetje mooier te maken.
Niet altijd heb ik het zo kunnen zien. Er zijn tijden geweest waarin ik mijn optimisme niet meer kon voelen, dat het weggestopt zat onder een deken van verdriet en schaamte. Dat ik mij alleen voelde en mij niet meer kon verbinden met anderen.
Van de buitenkant was daar niet veel van te zien. Alleen mijn naasten, familie en vrienden, zagen dat het niet goed met mij ging. Mijn ouders, in het bijzonder, hebben een belangrijke rol gespeeld in het zoeken van hulp voor mijzelf. Zij moedigden mij aan. En ik herinner mijn moeder nog letterlijk zeggen: als jij je zo voelt, dan kan ik je daar niet voldoende bij helpen, dan gaan we samen hulp zoeken. Dat is volkomen normaal, daar zijn die mensen voor.
Voor mij is hulp vragen daardoor op het moment dat ik het nodig heb iets wat normaal is geworden en bij het leven hoort. Daar heb ik, aan de kant van de hulpvrager, zowel positieve als minder positieve ervaringen in. Maar elke ervaring heeft een bijdrage kunnen leveren aan het feit dat ik nu al ruim 10 jaar geen depressieve perioden meer gehad heb. Die ervoor zorgen dat ik de kracht van het verbinden heb kunnen ervaren en vanuit die veilige verbinding weer in contact kon komen met mijzelf en daardoor met anderen.
Ik weet dat hulp vragen niet voor iedereen vanzelfsprekend is. En, dat de drempel heel hoog kan zijn. Zeker waar het gaat over schaamtevolle onderwerpen. Maar van de buitenkant is lang niet altijd zichtbaar wat er zich achter het masker of de voordeur afspeelt.
Die kracht betekent veel voor mij in het werk en die wil ik ook heel graag met anderen delen. Dat hulp vragen, waar je dan ook in vastloopt, echt een bijdrage kan leveren aan verandering in jezelf. De plek die zo’n hulpverlener kan bieden, waarin echt alles gedeeld kan worden, zou vanzelfsprekend moeten zijn.
Mooi Kirsten. Dat jouw verhaal een steuntje in de rug mag zijn voor anderen die hulp zoeken om de verbinding met zichzelf en hun omgeving (weer) aan te gaan. Quirine.