Slachtoffers van femicide laat je niet alleen staan

Slachtoffers van femicide laat je niet alleen staan 👠👠

Een paar jaar nadat ik haar vanuit haar ‘thuis’ naar de vrouwenopvang begeleidde las ik het in de krant. Ze was omgebracht door haar ex-partner.

De wanhoop die ik destijds in haar ogen zag. Het klemzitten in een vreemde omgeving met normen die ze maar niet na kon leven. Een partner die haar fysiek en geestelijk mishandelde. De kinderen die als kleine wezentjes in mij kropen. Met hun mooie ogen en opgewekte blikken waar zoveel angst achter verscholen zat.

Opgelucht dat ze in een andere omgeving haar eigen weg kon gaan vinden. En de fierheid waarmee ze die toekomst tegemoet ging, zullen me altijd bij blijven.

Ze wilde geholpen worden, maar zat door haar verbintenis, door het krijgen van de kinderen, klem tussen twee werelden.

Zij is niet de enige, maar wel de enige waar ik een persoonlijk beeld bij heb. Zowel van haar als van hem. Ik voel nog de moeite die ik had om destijds haar los te laten. Juist vanwege dat beeld.

De opvang nam de verdere hulpverlening vanaf dat punt over. En die hulp is helaas slechts van korte duur geweest omdat ze met de noorderzon vertrokken was. Alles achter zich latend. Maar niet voor altijd.

Ze leeft nu niet meer, haar ex zit vast. Haar kinderen zijn op een andere plek. Ik durf niet te denken aan hen, ik voel de hoop dat ze op een goede plek zijn, maar de angst dat zij nooit dit zullen vergeten en opnieuw zelf in een destructieve relatie terecht zullen komen, is volgens mij niet ongegrond.

Zij is niet de enige

Zij is niet de enige, er zijn jaarlijks gemiddeld 40 vrouwen die in Nederland om worden gebracht, door hun partner, ex-partner, zoon, broer, iemand die hen obsessief stalkt. Aan een femicide gaat doorgaans een lang patroon van psychisch en soms ook fysiek geweld vooraf.

Vrouwen worden vaak in deze contexten omgebracht. Dat is wereldwijd. Het is noodzakelijk om alles te doen wat kan om dit te voorkomen. En nu Turkije uit het verdrag van Istanbul dreigt te stappen wordt er weer een signaal afgegeven dat geweld tegen vrouwen niet aangepakt wordt. Notabene het land waar het verdrag ondertekend is! Het kan niet anders dan wanneer Turkije dit doorzet dit grote effecten heeft wereldwijd.

Demonstratie tegen femicide

Vandaag was ik bij een demonstratie tegen Femicide. Een initatief van Yesim Candan en Stella Bergsma. Met 35 mensen, 35 paar schoenen die de 70 vrouwen representeren die dit jaar al zijn omgebracht in Turkije wordt een krachtig symbolisch gebaar afgegeven. Wij moeten, ook vanuit Nederland, ons inspannen om het vertrek van Turkije (en ook Polen) uit het verdrag van Istanbul, en daarmee ook femicide zien te voorkomen.

Het is krachtig dat zij dit georganiseerd hebben, moedig ook, gezien de weerstand die er is om dit thema aan te snijden. Het is noodzakelijk ook. Willen we, ook in Nederland, geweld tegen vrouwen tegengaan. Wat mij betreft verdient dit onderwerp dan ook nog steeds grote aandacht. Juist ook omdat vrouwen in Nederland mensen nodig hebben die voor hen opkomen. Slachtoffers laat je niet alleen staan.

Deel je steun via social media met de #👠👠

Deel dit artikel snel via:

Woorden die raken

Nazmiye Oral schreef een prachtige tekst die voor gelezen werd door Sinan Can. Lopend door tussen de 35 paar schoenen. Ik deel graag een fragment wat mij erg raakte.

Ik ben 1 en ik ben 70

Wij zijn 1 en miljarden

Wij staan hier alleen en samen

70 schoenen, 70 vrouwen, 70 lotgenoten naast elkaar als 35 paren

Hun schoenen bij de dood buiten de deur gezet

Voor de armen om mee te nemen

Maar Hier staan we

Naast ze, Achter ze