Vorige week verscheen een artikel op Zorg en Welzijn met de titel: Veilig Thuis is een probleem. Wat? Lees ik dat echt goed? Het staat er inderdaad. Een tendentieuze titel die in mijn ogen meer kwaad dan goed doet voor het werk wat er in de Veilig Thuis organisaties wordt verricht. Waar dat in zit? Lees maar mee…
In Nederland zijn 26 regionale Veilig Thuis organisaties. Al deze organisaties zijn sinds januari 2015 gaan werken vanuit een wettelijk kader. De VNG heeft daarvoor een handelingsprotocol vastgesteld die uitgaat van een getrapte inschatting van de veiligheid. Startpunt is de triage. Via deze triage wordt ingeschat waar, wanneer en hoe er hulp geboden kan worden maar ook of er nader onderzoek gedaan moet worden. Deze triage dient binnen 5 werkdagen afgerond te worden, zodat snel gehandeld kan worden als dat nodig is.
In het artikel wordt gesproken over twee Veilig Thuis organisaties waar deze termijn niet gehaald wordt. Zorgwekkend, absoluut. Zijn meer middelen nodig, absoluut. Moeten mensen dan maar aan hun lot overgelaten worden, absoluut niet!
Maar los daarvan, is niet Veilig Thuis het probleem. Kindermishandeling en Huiselijk Geweld zijn het probleem. De stelling in het Zorg en Welzijn artikel raakt mij als professional.
De toch al zware professionele opdracht die wij hebben ligt onder een vergrootglas (terecht overigens dat de inspectie grondig onderzoek doet!). De werkdruk is hoog omdat we te allen tijde te maken hebben met urgente, schrijnende en risicovolle persoonlijke problematiek. Bovendien zijn we zeer kritisch op ons eigen werk en handelen omdat we ons bewust zijn van onze opdracht. Het kost moeite om de versnipperde sociale kaart (in Noord- Oost Gelderland werken we met 22 gemeentes) te kennen en snelle en goede overdracht naar vrijwillige (meer generieke of specialistische) hulpverlening te bewerkstelligen.
Wachtlijsten bij de organisatie zijn een probleem, doorgeleiding naar wijkteams is ingewikkeld. Maar verklaar niet een organisatie als het probleem. Destructieve berichtgeving heeft niet alleen effect op beleidsmakers, maar zeer zeker op de professionals die het moeten doen.
Een paar weken geleden verscheen het manifest Kring van Veiligheid. Een manifest die door gezaghebbende professionals getekend is, waarin opgeroepen wordt voor het werken aan 3 speerpunten. Deze drie speerpunten onderschrijven de complexiteit van het maatschappelijke vraagstuk waar we mee worstelen. Simplistische opmerkingen die een organisatie die een belangrijk onderdeel is van deze kring van veiligheid wegzetten zijn daar in mijn ogen zeker niet constructief in.
Ik wil iedereen dan ook van harte uitnodigen het manifest opnieuw te lezen, beleidsmakers, professionals, ervaringsdeskundigen. Maar ook te leren van dat wat goed gaat. Verbind en kijk waar kansen liggen. Dat biedt in mijn ogen veel meer perspectief voor gezinnen waar momenteel sprake is van Huiselijk Geweld, want om hen is het uiteindelijk allemaal te doen.
Gelukkig zijn er door de reuring die is ontstaan op social media ook zeer constructieve reacties van toonaangevende professionals verschenen. Zoals deze blog van Corine de Ruiter, waarin zij oproept te investeren in doorontwikkeling en deze blog van Sietske Dijkstra, waarin zij de complexe opdracht van Veilig Thuis belicht. Zij geven mij als professional hoop op een ander perspectief.