Nog een keer pak ik mijn tas. Alle spullen die ik de afgelopen jaren met mij mee heb gedragen stop ik er in. Wanneer ik op de fiets stap voel ik de warmte van de zon op mijn gezicht. Muziek in mijn oren. Onderweg kom ik dezelfde mensen tegen, ook op weg naar school of hun werk. Wie zal het zeggen. Nog even en dan maakt dit geen onderdeel meer uit van mijn dagelijkse routine.
Toen ik drie en een half jaar geleden bij Veilig Thuis Noord Oost Gelderland begon te werken was dat een hele bewuste maar ook wel lastige keuze. Ik liet een enorm leuke baan bij de Buurtteams in Utrecht achter. Als coördinator Geweld in Afhankelijkheidsrelaties stond ik voor mijn gevoel nog aan het begin van het bouwen aan een structuur die de aanpak van huiselijk geweld definitief moest inbedden in de werkwijze.
Wel een bewuste keuze, omdat ik mijn dochter zelf naar school wilde kunnen brengen. Ik koos ervoor om weer helemaal de praktijk in te gaan.
Het was een enorme uitdaging om de positie van de organisatie als voormalig hulpverlener helemaal in de vingers te krijgen. De organisatie ontwikkelt zich in een enorme sneltreinvaart door. Met als gevolg dat ook ik weer een enorme ontwikkeling door heb gemaakt. Het werken bij Veilig Thuis heeft mij gebracht dat het praten over geweld in de thuissituaties een nog grotere vanzelfsprekendheid voor mij is geworden. Angst voor wat er allemaal niet mis kan gaan is er daardoor steeds minder. En kent ook andere vormen dan voor ik er begon.
Ik weet dus dat het echt anders kan.
De noodzaak dat professionals geweld vaker bespreekbaar moeten maken en veiligheid meer centraal moeten stellen voel ik meer dan ooit.
Maar mijn tijd kan ik maar één keer uitgeven.
En hoewel ik de combinatie praktijk en adviseren en trainen erg waardevol vind. Wil ik nu mijn tijd volledig gaan besteden aan het ontwikkelen van mooie programma’s. Waarmee ik nog meer mensen kan bereiken dan tot nu mogelijk was. Ik wil me weer verdiepen in vakliteratuur. Maar ook aan de slag met het bepalen van het professionele pad wat ik in wil slaan met mijn bedrijf.
Ik stap deze week voor de laatste keer op mijn fiets naar Veilig Thuis. Hoewel ik mijn spullen inlever, houd ik de opgedane ervaring en kennis bij me.
Ik ben dankbaar dat ik voor deze organisatie heb kunnen werken. Ik hoop dat ik voor veel mensen een bijdrage heb mogen leveren in het realiseren van veiligheid. Ik ga mijn collega’s missen. Ik heb enorm veel waardering en bewondering voor hen die dit werk doen. En ik wens hen toe dat ze nog meer in samenwerking met het gezin en de ketenpartners kunnen opereren. Met alle huidige veranderingen heb ik er alle vertrouwen in dat de organisatie daar zeker gaat komen!
Meer weten wat ik voor jouw organisatie kan betekenen? Van Meldcode training, tot trainingen voor aandachtsfunctionarissen en advisering op het gebied van een succesvolle implementatie van de aanpak van huiselijk geweld in praktijk en beleid? Kijk dan eens op: Doe mee
Wil je mijn blogs in je mailbox ontvangen en op de hoogte blijven van nieuws? Meld je dan aan voor Post uit het Hart en ontvang direct het E Book Maand van de Meldcode in je mailbox
Hoi Kirsten, ik wens je een hele goede werkweek toe en een mooi afscheid!